Tranen, hersenoedeem, hematomen en waterhoofd kunnen ook bijdragen aan een verhoging van de inwendige druk van de schedel, normaal gesproken tussen 10 en 15 mmHg; bijgevolg zijn andere mogelijke complicaties die verband houden met een toename van de intracraniale druk:
- diffuse cerebrale ischemie, gekenmerkt door een volledig of gedeeltelijk gebrek aan bloedtoevoer naar de hersenen,
- vorming van cerebrale hernia’s, met verplaatsing van een deel van het hersenweefsel van zijn gebruikelijke locatie.
hematomen
Extraduraal hematoom komt veel voor bij jonge mensen en is in de meeste gevallen te wijten aan een scheur in de middelste meningeale slagader of een van zijn vertakkingen, terwijl het meer zelden het gevolg is van een scheur in een ader.
Het grenst bijna altijd aan de plaats van de traumatische fractuur, in het bijzonder is het gemakkelijk te vinden in het temporale of frontale gebied, terwijl de betrokkenheid van het achterste gebied van de schedel zeldzamer is.
Extraduraal hematoom kan te wijten zijn aan matig of ernstig trauma, maar in een op de vier gevallen is de oorzaak mild trauma. Na een duidelijk en duidelijk interval verschijnt een progressieve verslechtering van de neurologische toestand van de patiënt met:
hoofdpijn,Hij kokhalsde,verslechtering van de bewustzijnsstaat, meestal in 3 fasenaanvankelijk bewustzijnsverlies,daaropvolgend herstel,nieuwe verslechtering als gevolg van het hematoom dat groter wordt en leidt tot een toename van de intracraniale druk, tot coma,
verlaagde hartslag en verhoogde bloeddruk (de zogenaamde Cushing-reflex),
ademhalingsfalen,contralaterale hemiparese op de plaats van het hematoom (kant tegenover het trauma),verwijding van de homolaterale pupil op de plaats van het hematoom (dezelfde kant van het trauma).
Extraduraal hematoom is een klinische noodsituatie en vereist snelle identificatie, door middel van CT en neurochirurgische evacuatie.Het subdurale hematoom wordt onderscheiden op basis van de tijd die is verstreken sinds het trauma tot:
- acuut, als het zich in minder dan 3 dagen ontwikkelt,
- subacuut, tussen 4-21 dagen,
- chronisch, na meer dan 21 dagen.
Acute en subacute subdurale hematomen komen vaker voor bij ernstig hoofdtrauma, geassocieerd met gescheurde overbruggingsaders of corticale slagaders of schedelfracturen. Bij een op de drie patiënten zijn deze hematomen bilateraal. Ze zijn de belangrijkste oorzaak van verslechtering van de neurologische toestand van de patiënt en vereisen een craniotomie om te worden geëvacueerd.
De situatie is anders voor chronische subdurale hematomen, waarbij een op de drie patiënten geen duidelijk hoofdletsel heeft gehad en waarvan de oorzaak daarom elders moet worden gevonden: waarschijnlijk de breuk van fragiele overbruggingsaders die een klein hersenvolume leveren (d.w.z. atrofisch), een aandoening die typisch is voor ouderen.
In deze gevallen is zelfs een minimaal trauma (vaak niet eens gedetecteerd door de patiënt of familieleden) voldoende om de hersenen meer te laten bewegen dan zou moeten, met als gevolg tractie op de aderen.
Symptomen die wijzen op een chronisch subduraal hematoom zijn:
- hoofdpijn,
- Hij kokhalsde,
- slaperigheid,
- focale neurologische symptomen,
- verminderd bewustzijn tot coma,
- snelle en progressieve ontwikkeling van dementie.